Συνήθως, ισχύει το αντίθετο. Ο θάνατός σου, η ζωή μου, και το συναντάμε, δυστυχώς, σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητά μας. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση έχει να κάνει με τη δική μας στάση και συμπεριφορά και, κυρίως, τη δυνατότητα που έχουμε να σώσουμε τις ζωές συνανθρώπων μας.
Τι θα απαντούσατε, άραγε, στο ερώτημα, εάν επιθυμείτε με τον θάνατό σας, όποτε αυτός επέλθει και που δυστυχώς είναι αναπόφευκτος, να σώσετε τη ζωή συνανθρώπου σας; Είμαι σίγουρος, η απάντηση σας, χωρίς περιστροφές, θα είναι καταφατική. Και όμως, οι πράξεις μας αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Οι δημόσιες εκκλήσεις και οι εκστρατείες ενημέρωσης δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, εξ ου και τα απογοητευτικά αποτελέσματα. Συνάνθρωποί μας βρίσκονται για μήνες στη λίστα αναμονής για ένα συμβατό μόσχευμα νεφρού, ήπατος, καρδιάς, προσμένοντας κυριολεκτικά για ένα «δώρο» ζωής. Οι πιο τυχεροί επιβιώνουν.
Για σκεφτείτε το λίγο: Μπορεί να χρειαστείτε εσείς μεταμόσχευση, για να συνεχίσετε να ζείτε, αναμένοντας εναγωνίως την προσφορά οργάνων από έναν άνθρωπο που δεν τα έχει ανάγκη πια...
Πηγή: http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/429955/o-thanatos-moy-i-zoi-soy
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου